solman Posted July 29, 2015 Report Posted July 29, 2015 స్థలం : సికింద్రాబాద్ రైల్వే స్టేషన్#మీ గురించి చెప్పండి, మీది ఏ ఊరు? ఇందులోకి ఎలా వచ్చారు? నా పేరు నాగమణి (పేరు మార్చాము). నా వయసు 38 సంవత్సరాలు. మాది కాకినాడ దగ్గర. మా ఇంట్లో ముగ్గురం ఆడపిల్లలం.నా చిన్నప్పుడు నాన్న రోజు పనికి పోయేవాడు. కానీ ఎందుకో కొన్ని రోజుల తర్వాత పనిదొరకడం లేదని చాలారోజులు ఇంట్లోనే ఖాళీగా ఉన్నాడు. మా అమ్మ ఇండ్లల్లో పనికిపోయేది. మా నాన్న పనికిపోకుండా ఇంట్లో ఖాళీగా ఉంటున్నాడని రోజు గొడవ జరిగేది. ఒక రోజు ఏమైందో ఏమో బయటకు వెళ్ళిన మా నాన్న ఇంటికి తిరిగి రాలేదు. తర్వాత తెలిసింది. ఆయన ఇంకో మా అమ్మను వదిలిపెట్టి ఆంకో ఆమెతో ఉంటున్నాడని. అప్పుడు నాకు 12 ఏండ్లు. తర్వాత మా అమ్మె కష్టపడి పెద్దచేసింది. అప్పుచేసి నా కన్న పెద్దామే పెండ్లి చేసింది. కొన్నేండ్లుకు పట్నంలో పనిచేస్తున్న ఒక వ్యక్తి వచ్చి నన్ను పెండ్లి చేసుకుంటానని చెబితే 16 ఏండ్లప్పుడు నా పెళ్లిచేశారు. కానీ ఇక్కడికు వచ్చిన కొంతకాలానికే తెలిసింది ఆయన మాంచి వ్యక్తి కాదని, అమ్మాయిలను ఈ వృత్తిలోకి తీసుకొచ్చి అమ్ముతున్నాడని. రోజు నన్ను బాగా కొట్టేవాడు. రెండు మూడు రోజులు తిండికూడా పెట్టలేదు. కొన్ని రోజల తర్వాత ఎవరో వస్తే వాళ్లకు అప్పగించాడు. అప్పుడు నేను కడుపుతో ఉన్నాను. వాళ్ళు నన్ను 'పూనే'కు తీసుకపోయి ఒకామెకు అమ్మేశారు. అదే నేను మొదటి సారి ఆ ప్రాంతాన్ని చూడటం, అక్కడకు నాలాంటి వాళ్లు చాలా మంది ఉన్నారు. అక్కడ నాకు వాళ్లభాష తెలియదు, ఎవరికితో మాట్లాడాలో కూడా తెలియదు. చాలా సార్లు అక్కడి నుంచి పారిపోయేందుకు ప్రయత్నించా కానీ కుదరలేదు. పారిపోవాలని ప్రయత్నిచిన ప్రతి సారి బాగా కొట్టేవాళ్లు. కొంత కాలానికి అక్కడున్న తెలుగు వాళుపరిచయం కావడంతో, కొంత ధైర్యం వచ్చింది. వాళ్లతోపాటే రెండు సంవత్సరాలు అక్కడ ఉన్నా. #మరి ఇక్కడకు ఎలా వచ్చారు? పోయిన సంవత్సరం మన రాష్ట్రం నుంచి అమ్మాయిలను బలవంతగా ఎత్తుకొచ్చి అక్కడకు అమ్మేస్తున్నారని పోలీసులకు సమాచారం ఇవ్వడంతో మన రాష్ట్రం పోలీసులు రైడ్ చేసి 39 మంది తెలుగు వాళ్ళను ఇక్కడకు తీసుకొచ్చారు. అట్లా మళ్లీ ఇక్కడకు తిరిగొచ్చాను. #ఇక్కడకు వచ్చాక ఈ ఇందులోనే ఎందుకున్నారు. ఏదైనా పనిచేసుకోవచ్చుగా? మొదట ఏదైన పనిచేద్దామని ప్రయత్నించాం కానీ ఒకరోజు పనిదొరుకుతే ఇంకోరోజు దొరికేది కాదు. పైగా మా గతం తెలిశాక మేము ఇట్లాంటి వాళ్ళమని ఎవ్వరూ పనికి ఇచ్చేవారు కాదు. ఈ వృత్తిలో ఉండటం వలన ఆరోగ్యం కూడా పాడైపోయింది. ఇక్కడకు వచ్చాక స్వచ్చంధ సంస్థ వాళ్ళు ఆరోగ్యాన్ని కాపాడుకోవడానికి కొంత కాలం మందులు కూడా ఇచ్చారు. ఇప్పుడు కూడా ఆరోగ్యం గురించి జాగ్రత్తలు చెపుతుంటారు. చేసుకోవడానికి ఏ పని దొరకపోవడంతో రెండు మూడు రోజులకు ఓసారి ఈ పనిలోకి వస్తాను. స్థలం : ట్యాంక్బండ్ #మీ గురించి చెప్పండి. ఎన్ని సంవత్సరాల నుంచి ఇందులో ఉన్నారు? నాపేరు లక్ష్మీ (పేరు మార్చాము) మాది వరంగల్ జిల్లా. ఇంట్లో మొత్తం 6 పిల్లలం. 5గురం అమ్మాయిలం. ఒక్క బాబు. మా అమ్మ మా ఆరోగ్యం బాగాలేక మా చిన్నప్పుడే చనిపోయింది. మాకు కొంత పొలం ఉండే దాన్ని మా అమ్మకు హాస్పిటల్లో చూపించడానికి అమ్మెసిండు. పనిచేసుకోవడానికి పొలం కూడా లేకపోవడంతో మా నాన్నే కూలీకి పోయేవాడు. అది మేము తినడానికి సరిపోయేది కాదు. కొన్ని సార్లు చేసుకోవడానికి ఏ పనులు దొరకపోయేది. దాంతో మేము చాలా సార్లు పస్తులున్నాం. నాకు 15 ఏండ్లప్పుడు నాకంటే వయసులో పెద్దాయనతో నా పెళ్లి చేశారు. అప్పుడు నాకు ఏం జరిగిందో కూడా తెలియదు. సంవత్సరం తిరగకముందే ఒక బాబు పుట్టాడు. ఆ పిల్లగాడు (కొడుకు) పుట్టిన కొన్ని రోజులకే పోలియో సోకడంతో సరిగ్గా నడవడం రాదు. తర్వాత ఒక అమ్మాయి పుట్టింది. పెండ్లి చేసుకున్న ఆయన సరిగ్గా చూసుకునేవాడు కాదు. కనీసం ఇంట్లోకి కూడా ఏవీ తెచ్చేవాడు కాదు. దీని గురించి మా నాన్న మాట్లాడితే తాగి గొడవచేసేటోడు. నన్ను బాగా కొట్టేవాడు. ఆయన్ని భరించలేక పిల్లలతో దూరంగా ఉంటున్నాను. ఊర్లో పనిదొరకక, ఇబ్బంది పడుతుంటే తెలిసిన ఒక ఆమె ఇక్కడ (హైదరాబాద్)పనిచేసేది. ఇక్కడ ఇబ్బంది పడేకన్నా హైదరాబాద్కు వస్తే ఏదైనా పని చూపిస్త కదా అంటే ఇక్కడకు వచ్చాను. ఇక్కడకు వచ్చాక ఆమె ఈ పనిచూపించింది. ఇక్కడ బతకాలంటే ఇంతకన్నా వేరే మార్గం లేదని చెప్పింది. కానీ నాకు నచ్చక కొంత కాలం ఇండ్లల్లో పనిచేశాను. కానీ బతకడానికి, ఇళ్లు కిరాయికి డబ్బులు సరిపోయేవి కావు. ఇండ్లల్లో పనిచేస్తున్నా ఆ డబ్బులు సరిపోకపోవడంతో మళ్లీ ఆమె ద్వారానే ఈ వృత్తిలోకి వచ్చాను. వారానికి రెండు మూడు రోజులు ఇలా చేస్తాను. ఈ వృత్తిలోకి వచ్చి ఇప్పటికి పది సంవత్సరాలైంది. #మీ పిల్లలకు, మీ బంధువులకు మీరు ఈ పనిచేస్తున్నావని తెలుసా? తెలియదు. వాళ్లకు హస్పిటల్లో పనిచేస్తున్నానని చెప్పాను. అందరూ హస్పిటల్ల్లోనే పనిచేస్తున్నాననే అనుకుంటున్నారు. #మరి, మీరు ఈ పనిలో ఉన్నారని మీ పిల్లలకు తెలిస్తే ఏంటి పరిస్థితి? ఏం చేస్తాం. ఇప్పడివరకైతే తెలియకుండా జాగ్రత్తగా ఉంటున్నాం. తెలియకుండా చూసుకోవాలి. ఒక రోజు మేము ఈ పనిలో ఉంటే పోలీసులు వచ్చి అరెస్టు చేశారు. రాత్రంతా పోలీసు స్టేషన్లోనే (గోపాల్పురం పోలీసు స్టేషన్)ఉంచి ఇబ్బంది పెట్టారు. మరుసటి రోజు మధ్యాహ్నాం విడిచిపెట్టారు. అప్పుడు మాత్రం ఇంట్లో తెలుస్తుందేమో అని చాలా భయపడ్డాం. కానీ ఏదో రాసుకొని విడిచిపెట్టారు.#ఇది ప్రమాధకరమైనది కదా దీని నుంచి బయటపడాలని మీకు అనిపించలేదా? చాలా సార్లు అనిపిస్తుంది. కానీ దీన్ని కూడా వదులుకుంటే బతకడం కష్టం. పిల్లలను మంచి జీవితాన్ని ఇచ్చేందుకైనా మేము కొంతకాలం ఒళ్లమ్ముకోవాల్సిందే.#ప్రభుత్వం ఏదైనా ఉపాధి చూపిస్తే దీన్ని మానేస్తారా? మానేయాలనే ఉంది. కానీ చదువుకోనోల్లకు మాకేం పనిచూపిస్తుంది? ఈ వృత్తిలో నా జీవితం ఎలాగు నాశనమైంది. కనీసం నా పిల్లల జీవితమైనా బాగుండాలని వాళ్ళను చదివిస్తున్నా. స్థలం : దిల్సుఖ్నగర్.#మీగురించి చెప్పండీ? ఇందులోకి ఎలా ప్రవేశించారు? నా పేరు జయమ్మ, మాది నల్గోండ జిల్లాలోని నకిరేకల్. అమ్మానాన్న చిన్నప్పుడే చనిపోవడం వల్లా మా అమ్మమ్మా, తాతయ్యల దగ్గరే పెరిగాను. నేను పదోతరగతి చదువుతుండగా మా మేనమామ నాకు పెళ్లిసంబంధాలు చూడం మొదలెట్టాడు. ఏవో తిప్పలు పడి ఇద్దరక్కలకు ముడిపెట్టి పంపించారు. నా వరకు వచ్చేసరికి కట్నం ఇవ్వలేక రెండోపెళ్ళి సంబంధాలు చూడటం మొదలుపెట్టారు. మా ఇంటి పక్కన ఒక ఇంజనీరు దగ్గర పనిచేసే సాగర్తో నాకు ఏర్పడిన పరిచయం ప్రేమగా మారింది. మా ఇద్దరి విషయం ఇంట్లో తెలిసి గొడవ చేశారు. దాంతో మేమిద్దరం ఎవరికీ చెప్పకుండా పారిపోయి యాదగిరి గుట్టలో పెళ్ళిచేసుకున్నాం. అక్కడి నుంచి నేరుగా హైదరాబాద్ వచ్చి ఉప్పల్లో స్థిరపడ్డాం. పెళ్ళి తర్వాత అతనికీ, నాకు పుట్టింటి వాళ్లతో సంబంధాలు పూర్తిగా తెగిపోయాయి. రెండేళ్లపాటు బాగానే చూసుకున్నాడు. పాప పుట్టాక, తన అసలు రూపం బయటపడింది. రెండు నెలలపాటు ఏ పనీ చేయకుండా ఖాళీగా ఉన్నాడు. ఇంట్లోకి సరుకులు కూడా తేలేదు. ఇలాగైతే ఎలా మనం బతకడమెలా? అని నిలదీస్తే 'పట్టణంలో గొప్పగా బతకాలంటే నువ్వు వ్యభిచారం చేయాలి' అన్నాడు. కట్టుకున్నవాడు అలా మాట్లాడితే ఏం చేయాలో అర్థం కాలేదు, నమ్మినవాడి చెయ్యి పట్టుకుని మోసపోయినందున బోరున ఏడ్చాను. నా వాళ్లకు చెప్పుకుందామంటే వారిని కాదనుకుని వచ్చాను. పోనీ ఉన్నచోటే ఏదైనా పనిచేసుకుని బతుకుదామంటే ఒంటరిగా బతికే ధైర్యం లేదు. కొన్ని రోజులపాటు అతనితో పోట్లాడి బతికాను. ఆ తర్వాత బిడ్డను బతకనివ్వనంటూ బెదిరించాడు. దాంతో చేసేదిలేక అతని చెప్పినట్లే విన్నాను. రెండ్లేపాటు నన్ను ఇంట్లో బంధించి నాతో వ్యభిచారం చేయించాడు. ఆ తర్వాత సికింద్రాబాద్ దగ్గరున్న వ్యభిచారగృహాలకు తనే స్వయంగా తీసుకెళ్లేవాడు. అక్కడ సాగర్లాంటి వారు చాలామంది కనిపించారు. #మరి మీరు ఇందులోనుంచి బయటపడాలని అనుకోవడంలేదా? చాలామంది బలవంతగా ఈ వృత్తిలోకి వస్తున్నారు. వచ్చాకా అనేక ఇబ్బందులు ఎదుర్కొవాల్సి వస్తుంది. ఆరోగ్యం పాడవుతుంది. అందుకే నా జీవితం ఎలాగూ పాడైంది కాబట్టి ఇంకొకరి జీవితం పాడుకాకూడదని, ఒక స్వచ్ఛంద సంస్థలో పనిచేస్తూ ఈ వృత్తిలో ఉన్న వాళ్లు ఆరోగ్యం గురించి ఎలాంటి జాగ్రత్తలు తీసుకోవాలో ప్రచారం చేస్తుంటాను. నాలాంటి సెక్స్ వర్కర్కుకు మంచి చెడు చెబుతుంటాను. సేఫ్ సెక్స్ పద్దతుల గురించి వివరిస్తుంటాను. వాళ్ళను తీసుకెళ్ళి ఆరోగ్య పరీక్షలు చేయిస్తుంటా. హెచ్ఐవి బారిన పడితే మందులు వాడేలా వారికీ ధైర్యం చెబుతుంటా. ఒకప్పుడు సెక్స్ వర్కర్ల వలె హెచ్ఐవి వ్యాప్తి చెందిందనే ప్రచారం ఉండేది. కానీ ఇపుడు మేమే హెచ్ఐవి/ ఎయిడ్స్ వ్యతిరేక ప్రచారంలో పాల్గోంటూ హెచ్ఐవి తగ్గుముఖం పట్టేందుకు కృషి చేస్తున్నార. #దీంట్లో చాలా కాలంగా ఉన్న మీరు, ఇప్పుడు స్వచ్ఛంద సంస్థలో కూడా పనిచేస్తున్నారు కదా? దీంట్లో ఎదురయ్యే సమస్యల గురించి వివరించండి. ఇదొక నరకకూపం లాంటి జీవితం. బతకడానికి ఒళ్ళు అమ్ముకునే వాళ్ళంటే ప్రతి ఒక్కరికి చులకనే. డబ్బులిస్తున్నాం కదా అని చాలామంది మగాళ్ళు మృగాలుగా ప్రవర్తిస్తారు. డబ్బుల కోసం ఈ పనిచేస్తున్నా మేము కూడా మనుషులమే కదా? కానీ మా దగ్గరకు వచ్చే కష్టమర్లు (విటులు) నీచంగా ప్రవర్తిసారు. ఆరోగ్యం పాడుకాకూడదని మా సంఘాల్లో ( సెక్స్ వర్కర్స్ బాధితుల కోసం స్వచ్ఛంద సంస్థలు ఏర్పాటు చేసిన సంఘం) చెప్పినట్లు కండోం వాడమని మా దగ్గరకు వచ్చిన వాళ్ళతో చెబితే చాలా మంది ఒప్పుకోరు. కొందరైతే వాళ్ల రూంల్లోకి తీసుకెళ్ళి ఏదో సినిమాలు చూపిస్తూ (నీలి చిత్రాలు) మాతో ఆవిధంగా మృగవాంఛ తీర్చుకోవాలని ప్రయత్నిస్తారు. కాదంట్లే నోటికొచ్చినట్లు తిడుతుంటారు. కావాలంటే డబ్బులు ఎక్కువ తీసుకొమ్మంటూ విసిరేస్తుంటారు. ఇంకొందరూ మాతో పనిపూర్తిచేసుకొని డబ్బులు ఇవ్వకుండా మాపైనే దాడులకు పాల్పడుతుంటారు. స్థలం : స్వచ్ఛంద సంస్థ ఆఫీస్ - సికింద్రాబాద్.#ఈ సంస్థను ఏర్పాటు చేయాలనే ఆలోచన ఎందుకొచ్చింది. మొత్తం నగరంలో వ్యభిచార కూపంలో ఎంత మంది ఉన్నారు. మీ సంస్థలో ఎంతమంది సభ్యులుగా ఉన్నారు. హైదరాబాద్ నగరంలో దాదాపు 3000 మందికి పైగా మహిళలు ఈ వృత్తిలో ఉన్నారు. మా సంస్థలో 750 మంది సభ్యులు ఉన్నారు. చాలా మంది మహిళలు నమ్మిన వాళ్ళచేతుల్లో మోసపోయి ఈ వృత్తిలో చిక్కుకున్న వారు ఉన్నారు. ఇంకొంత మంది కుటుంబాన్ని పోషించుకోవడానికి ఆర్థికస్తోమత లేకపోవడం వలన, పని దొరకపోవడం వలనఈ వృత్తిని ఎంచుకున్నవాళ్ళు ఉన్నారు. ఈ వ్యభిచార కూపంలో చిక్కుకొని చాలా మంది తన ఆరోగ్యాన్ని పాడుచేసుకొని మృత్యువాత పడుతున్నారు. ఇట్లాంటి వారికి చేయూత ఇవ్వాలనే మేము ఈ సంస్థను స్థాపించార. కొందరికి ప్రత్యామ్నాయ పనుల్లో శిక్షణకూడా ఇస్తున్నాం.#ఒక సంస్థ నిర్వాహకులుగా వ్యభిచార గృహంలో ఉండి ఈ వ్యభిచారంలో ఉన్న వాళ్ళకు, బయట రోడ్లపై ఉండేవాళ్ళకు తేడా ఏంటీ? వ్యభిచార గృహాలలో ఉన్న అమ్మాయిలు చాలా మంది బలవంతగా వృత్తిలోకి నెట్టివేయబడిన వాళ్ళే. దేశ వ్యాపితంగా ఇట్లాంటి గృహాలు చాలా ఉన్నాయి. ఢిల్లీ లోని 'జీబిరోడ్', కలకత్తాలోని 'సోనగాచి', ముంబాయ్లోని 'కామటిపూర', పూణే లోని బుధవార్పేట్ లలో వేలాది మంది మహిళలను బలవంతగా ఈ వృత్తి చేయిస్తున్నారు. ఇక్కడున్న వాళ్ళు దాదాపు వివిధ రాష్ట్రాలనుంచి అక్రమంగా తరలించబడి ఇక్కడకు అమ్ముడుపోయిన వాళ్ళే. వాళ్ళకు ఎలాంటి స్వేచ్ఛ ఉండదు. కుటుంబాలతో సంబంధాలు ఉండవు. ఒక చోట డిమాండ్ అయిపోతే మరోచోటకు తరలించబడతారు. ఆరోగ్యం కాపాడుకోవడానికి కూడా అవకాశం ఉండదు. హెచ్ఐవి బారిన పడితే రోడ్డుమీదకు నెట్టేస్తారు. అదే రోడ్లమీద ఉండి, స్వతంత్రంగా వృత్తిచేసే వాళ్థైతే ఆరోగ్యం కాపాడుకుంటూ, రహస్యంగా ఈ వృత్తి చేసుకొంటూ కుటుంబ సభ్యులతో ఉంటుంటారు. స్వతంత్రంగా వృత్తిచేసే వాళ్ళకు మిగితా వాళ్ళతో పోలిస్తే కొంత మేరకు స్వేచ్ఛ వుంటుంది.......... తర్వాతి పోస్ట్ ప్రముఖుల అభిప్రాయాలతో .....
zoloto Posted July 29, 2015 Report Posted July 29, 2015 govt should take strict actions on girls trafficking. Sunitha Krishnan laanti vaallaki help chesi manam kuda cheyootha ni iddam vaalla udyamaalaki.
dappusubhani Posted July 29, 2015 Report Posted July 29, 2015 one line lo chepava please random prosts ni simple interview chesaaru.. why are u in this preofession ani.. daaniki vaalla replies chala sad ga unnai. bye1
Recommended Posts